Het stukje grond zag er zielig uit met onkruid en afgeknipte planten afval eroverheen gemikt door de vorige eigenaar van het stukje grond.
Allemaal goed en wel maar het moest er toch uit anders kan ik er niks mee.
Dus ik ging aan de slag met mijn schop.
Grote kluiten met wortels kreeg ik er zelfs op die manier er bijna niet uit dus flink trekken en een aantal keer daardoor bijna op mn kont beland.
Een beheerder van de volkstuintjes die voorbij kwam lopen zei dat ik het beter om kon spitten zodat de planten vanzelf af zouden sterven.
In mijn hoofd klonk het voglende:"Waarom zou ik dat doen? Alle zaden en zooi komt dan weer in de grond!"
Maar omdat ik een deel al onkruidvrij had gemaakt ging deze meneer even kijken of het omspitten wel makkelijk zou zijn op mijn stukje.
De schop belande in de grond en tijdens het omscheppen hiervan was een sterk zuigend geluid te horen van de mest die er nog in zat en de regenwater die erin was blijven hangen."Kijk! Hartstikke makkelijk! Als het je niet gaat lukken kun je nog altijd iemand hier vragen voor een klein bedrag om het allemaal om te gooien."
Zuigende natte grond is best zwaar maar krent dat ik weer ben:" Aah nee joh, gaat me wel lukken, lekker spierballen kweken haha."
En ik heb het geweten.
Na anderhalf uur spitten had ik ondertussen wat blaren gekregen, maar dat maakte mij niet uit.
Aan het einde van de dag voelde ik alleen mijn armen heel erg....
Maar toen ik een dag later op stond, klaar voor een goed ontbijt om te gaan fitnessen, voelde ik mijn benen, rug en zelfs onder mijn oksels spierpijn...
Daarnaast had ik ook nog last gekregen van beide polsen maar dat had ik wel verwacht.
Polsen die snel overbelast zijn door een genetische afwijking moet je maar mee leven.
Twee uur later was ik bij het fitness.
Ik ging weer lekker fanatiek te keer op de crosstrainer, bil en been oefening dus berg op met flinke weerstand en af en toe achteruit trappen op het ding.
Ik was nog geen vijf minuten bezig of ik voelde alles van het tuinieren weer.
Maar als je spierpijn hebt ga je gewoon door, het gaat vanzelf wel een keer over.
Na 26 minuten was mijn programma afgelopen en ben ik nog op de hometrainer gaan zitten, berg op met weer flinke weerstand.
Een ding moet ik toegeven.
 |
| Lopen also je in je broek hebt gescheten of als een pinguin... |
Iedere keer als ik opstond van mijn stoel trok heel mijn lijf en liep ik als iemand die in zijn broek had gescheten.
Reuze blij was ik dus dat ik niet meer naar buiten hoefde voor boodschappen of dergelijke.
Maar het tuintje is nog niet klaar en ik moet nog fitnessen vandaag en aangezien ik de rest van de week geen tijd heb zal het allemaal op vrijdag gaan gebeuren als ik vrij ben.
We zullen doorgaan!
Groetjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten