maandag 27 november 2017

Bijna een jaar later.

Het heeft een lange tijd geduurd voor ik deze nieuwe blogpost plaats.

En dit word even een samenvatting van het jaar 2017.
Waarom?
2017 was/is voor mij een jaar geweest om knopen door te hakken.
Zowel privé als werk gerelateerd.

Het was nogal chaotisch.
Het ene moment lijkt alles goed te gaan en vervolgens kakt alles even in.
We hebben hier in huis te maken gehad met een psychose aanval.
Een deel van de inboedel moest vervangen en wat ruiten en gelukkig wilden de verzekeringsbedrijven beide de schade geheel vergoeden.
We hadden immers nog nooit schade gemaakt en dit was onverwacht gebeurt.


Daardoor zijn we nu ook heen en weer aan het gaan tussen de huisarts en intake gesprekken bij psychologen.
Echter is de wachtlijst voor behandeling lang.
We weten wel al welke naam we het mogen geven.

Omdat ik part-time werk en de andere inkomen WW was moest er voor mij ook een verandering komen.
Sinds vorig jaar december ben ik gaan solliciteren.
Van Barvrouw tot receptioniste en callcentermedewerker.
Ik mocht bij een aantal banen direct beginnen maar er waren nadelen die ik in combinatie met privé situatie beter niet kon doen.

In augustus ben ik eindelijk hier in de buurt een goed gesprek aan gegaan bij een bedrijf waar ik sinds 1 september werkzaam ben als zeefdrukker.
Echter moest ik in september ook nog uitwerken.
Ofwel amper vrije tijd en regelmatig mijzelf druk maken over hoe het thuis verliep waardoor ik aan het einde van de week best moe was maar wel heb bewezen dat ik het aan kon.

Met al die trammelant heb ik ook een beetje in de knoop gezeten met mijzelf over "hoe nu verder met alles" echter ben ik een binnenvetter.
En daarbij vond ik zelf dat ik mijzelf groot moest houden omdat het huishouden voornamelijk op mijn schouders ruste en we niets hadden aan twee ingestorte personen in een huis.

Om het weer wat positiever te draaien naar het einde:
De medicijnen die momenteel zijn voorgeschreven zorgen voor veel minder gepieker en ik ben niet meer de enige die het huishouden regelt.
Er is wel nog een lange weg te gaan maar de positieve kant gaan we in.
Zo zijn we laatst nog met zijn tweetjes lekker wezen winkelen om het huis wat meer aan te kleden en wat meer eigen te maken.
Als ik dat een jaar geleden had voorgesteld dan was er paniek in de tent.

Voor nu eindig ik deze blog entry en zal ik de volgende een wat vrolijkere noot geven.

Groetjes Keanetje