Bijna een half jaar achter het stuur.

En het bevalt me prima!
Wel zit ik soms met samen geknepen billen bij situaties die ik niet gewend ben maar dat lost van zelf ook wel weer op.

Voorbeeldje van zo'n momentje:
Vriendlief en ik waren op weg naar een van zijn zussen, in het donker en met een flinke regenbui waar de ruitenwissers net tegen op konden.
Zoals Bassie en Adriaan zeiden bij het oversteken van een weg: kijk links, kijk rechts, kijk nog een keer als je oversteken moet.
Er kwam niks aan voor zover ik kon zien dus hup gas erop.
"ES! Pas op!"
Bleek er in het donker een vader en kind op de fiets te zitten met een klein lullig frot led lampje die door het noodweer bijna niet te zien waren.

Het slachtoffer.

Gelukkig hebben we een goede rem en is er niks gebeurt maar ik durf nu wel te zeggen dat de kleine led lampjes eigenlijk maar ruk dingen zijn die niet fietslicht waardig zijn.

En ja, ik heb al tegen een paaltje gezeten haha.
Dit was een van de eerste dagen toen ik in onze auto reed en nog moest wennen aan de besturing en gevoeligheid van de rem en gas.
Ik moest ergens keren en duwde de rem niet hard zat in dus butste gelukkig zachtjes tegen een paaltje.
Aan de auto zelf is er ook niet echt iets te zien maar daarna mocht vriendlief verder rijden. Ik had er

even geen zin meer in.

Ook verbaast het mij eigenlijk hoeveel mensen achter het stuur aan het bellen zijn of hun klink aan het volproppen zijn. Als ze nou eens controle over het stuur hebben. Maar nee, het zwiemelt al flink heen en weer en bochten worden ruim genomen zodat ze bijna frontaal in een andere auto hangen.

Maar nu vind ik het autorijden dus heerlijk. Ons micra'tje is ook een heerlijk redelijk snel optrekkend autootje.
Lekker muziekje erbij en gassen maar.
Boodschappen doen vond ik al leuk maar nu helemaal nu ik alles in de achterbak kan kwakken in plaats van tien keer met de scooter heen en weer te moeten rijden.

Ook heb ik er al een kip mee naar de dierenarts gebracht. In een boodschappenkratje op de bijrijdersstoel en ondertussen "kletsen" met de kip en heen en weer tokken.

Tot dusver hebben de mensen die bij mij in de auto hebben gezeten nog geen paniekaanvallen hoeven krijgen.
Als er mensen in de auto zitten let ik, tijdens het kletsen, want ja dat doe ik veel, toch goed op.
Zonder iemand erbij zit ik toch wel eens te vloeken als iemand 50 rijd op een 70 weg of als iemand ineens besluit dat een tweebaansweg weg een eenbaansweg is.
En dan komt soms ook mijn gehele vloek woordenboek voorbij.
Zo besloot iemand dat het een slim idee was om tussen auto's op een parkeerplaats door te sjeezen en mij met een flinke snelheid af te snijden.
Meneer de patserbak dacht stoer te zijn en bijdehand te doen maar dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Dus dit persoontje kreeg even de volle lading.

Als iets mijn schuld is geef ik dat gerust toe maar als je mij de schuld in de schoenen probeert te schuiven ben je bij mij aan het verkeerde adres.

Voor nu ga ik even op aliexpress even zoeken of er nog handige dingetjes zijn voor in de auto.

Toedels!