De tijd nemen.

De titel is een zin die ik vaak te horen krijg.
Is het niet in de zin "neem tijd voor jezelf" of "neem er de tijd voor".
Hoor ik dit al lang?
Ja, behoorlijk lang.

Maar ik ben een doener. Als ik al eens rust neem en niks doe (op de bank lamlendig hangen en tv kijken) voelt het als een tijdsverspilling en voel ik mij behoorlijk nutteloos.
Zelfs als ik moe ben moet ik iets te doen hebben. Al is het maar even de vaatwasser inruimen of de keukenkastjes reorganiseren. En ook als alles in huis is gedaan. Soms ga ik gamen of tv kijken als tijdsbedrijf maar dat is het ook niet echt.

Als mensen vragen of ik iets voor ze wil doen zeg ik ook vaak ja waardoor ik mijzelf weer met te veel opzadel en last krijg van stress.
Wat ik overigens soms niet erg vind want dan ga ik in een ruk door.

Maar in combinatie met wat er privé allemaal speelt en dingen die ik mij persoonlijk aantrek, wat eigenlijk niet hoeft, puzzel ik mijzelf weg.
Waarom trek ik sommige dingen dan toch persoonlijk aan? Omdat ik er voor mijn gevoel toch midden in zit.
Telefonisch, wattsapp en andere.
En dan nog het feitje dat alles in mijn hoofd blijft door malen en een rijke fantasie heb.

Op het moment dat ik stil zit en alleen thuis ben word dit alleen maar erger.
De "wat als" scenario's komen dan voorbij met dingen die al zijn gebeurt of nog moeten gebeuren.
Dan kan ik mijzelf soms echt boos maken om helemaal niks.

Vroeger kroop ik dan in mijn pen en schrijfblok of ging ik met mijn tekenspullen aan de slag.
Maar ik zit gewoon helemaal vast in dat vlak.
Creativiteit is momenteel ver te zoeken terwijl ik wel iets wil doen.
En dan komt het punt dat je aan het browsen bent en je ziet hoeveel mensen om je heen dezelfde hobby's hebben.
Om vervolgens ideetjes en projecten langs te zien komen die jij ook wou starten en dan hoor ik het stemmetje in mijn hoofd alweer: Laat maar, het is al gedaan.
Want op dat moment heb ik er dan geen zin meer in.
Ik ben best competitief ingesteld en wil het dan beter doen wat ook weer niet goed voor mij is want ik ben ook streng voor mijzelf waardoor ik bij een klein foutje alles weer in de prullenbak gooi.

Ofwel ik maak het er mijzelf niet makkelijk op om tot rust te komen.

Eens in de zoveel tijd doe ik een poging tot een relax avondje.
Eerst een maskertje, vervolgens op de badkamer kaarsjes aan en relax geluiden via spotify (windgongen, regen, zee, vogeltjes net wat ik op dat moment wil horen) om vervolgens de warm water rekening flink omhoog te gooien door er best lang onder te staan.

De feestdagen en het regelen van een aantal dingen er omheen en nog wat andere kleine dingetjes werden mij echter laatst te veel.
Ik hou niet van huilen maar als ik eenmaal ga dan krijg ik die kraan niet meer dicht.
Dan word ik weer boos op mijzelf dat ik niet zo moet janken, schouders eronder moet zetten en dan hoppa gaan met die banaan.

Dus ja, ik ben niet de makkelijkste.

Ik doe niet aan goede voornemens maar ik moet toch echt proberen weer mijzelf een beetje op de rails te krijgen voor ik knettergek word.
De eerste stap is al gezet: vrij vragen op het werk in plaats van uren opsparen.
Want ook dat vind ik lastig om te doen. Vrij vragen. Altijd al een probleem geweest haha.

Voor nu ga ik is bedenken wat ik is kan gaan doen op mijn vrije dagen.
Muren schilderen, tekenspullen uit de kast trekken, winkelen.....geen idee.
Sowieso is zoeken naar een weekendje weg met mijn wederhelft en de hond.

Zoeken naar een blokhutje met open haard in de bossen.
Grotere vakantie houden we nog wel een andere keer maar dat is weer voor later.

We hebben het in ieder geval verdiend na 2,5 jaar aanklooien met werk en privé.

Dat was het weer voor deze keer.
Groetjes Keanetje